27 mei, World’s Best News
Op 21 en 22 mei hield World’s Best News de eerste Koningshoevensessie in een klooster bij Tilburg. Veertien mensen dompelden zich een dag lang onder in grote thema’s als armoede, overbevolking en klimaatverandering, maar ook in het kloosterleven van een ‘stille’ orde.
Vooroordelen verdienen het om geslecht te worden. Zo leefde ik een week geleden nog met het idee dat kloosterbroeders in zich zelf gekeerde en ietwat wereldvreemde mensen zijn. Zeker broeders van een stille orde, zoals de Trappisten in Moergestel, vlakbij mijn woonplaats Tilburg.
Na de Koningshoevensessie met World’s Best News, vorige week in dat trappistenklooster, is daar niets meer van over. Abt Bernardus, een open en vriendelijke vijftiger, leidt mij en dertien anderen rond en vertelt honderduit. Over de hoogtijdagen toen in het klooster honderden monniken woonden. Over de neergang in de jaren negentig. Over de samenwerking met Bavaria in de succesvolle ‘La Trappe’ brouwerij – de bedrijfsleiding en marketing is in handen van de broeders. En niet te vergeten over de vermoorde kloosterbroeders in Algerije – hun verhaal werd aangrijpend verfilmd in ‘Les Homme et les Dieux’.
We zijn in het klooster voor een inspiratiesessie van één etmaal. Boven de stille gangen dompelt de groep zich onder in grote onderwerpen als armoede, overbevolking en klimaat. Ralf Bodelier is de begeesterende gespreksleider en hij voedt ons met een levendige mix van kennis, anekdotes en prikkelende stellingen. Wie zich zorgen maakt, doet er goed aan om terug te blikken naar het verleden. Lange termijntrends zijn vaak veel positiever dan wat het nieuws ons voorschotelt.
In de ogen kijken
Maar de aftrap is van Felix Meurders, ambassadeur en een van de initiatiefnemers van de inspiratiesessie. Felix vraagt ons om kennis te maken door andere deelnemers een minuut lang stil in de ogen te kijken. Dat doet iets met de groep: er ontstaat meteen een vertrouwde en open sfeer.
We delen onze zorgen over populisme en klimaatverandering, ons vertrouwen in de veranderkracht van mensen, ons ongeduld omdat de vooruitgang niet snel genoeg gaat. De gesprekken gáán ergens over, en dat met een groep die elkaar nauwelijks kent. Of misschien juist daardoor.
Zelf heb ik een dubbelrol. De tweede ochtend leid ik een sessie over de invloed van de media op onze beeldvorming. Over alarmerend nieuws en manieren om daar doorheen te kijken – zonder dat we onze betrokkenheid verliezen. Maar bovenal voel ik me een van de deelnemers, die net als de rest geniet van de inhoud, de nieuwsgierigheid en de discussies in de groep. Met een trappistenbiertje aan het eind van de dag.
Zee van rust
De kloostersetting biedt een zee van rust tussen de intensieve sessies. De stilte in de gangen, het zwijgen in de eetzaal en de intense beleving van de ‘completen’, de laatste van de zeven dagelijkse gebedsdiensten van de monniken.
De meeste indruk maakt broeder David, de ‘gastenbroeder’ die voor ons zorgt. We praten een uur lang met hem in de prachtige kloostertuin. ‘Veel mensen denken dat het een vlucht is om in het klooster in gaan’, zo beschrijft David veler gedachten – inclusief de mijne. ‘Maar het omgekeerde is waar. De echte wereld is een vlucht. Je kunt er immers altijd afleiding zoeken. Hier in het klooster is dat anders. Wat je ook meemaakt – je zult het zelf moeten oplossen. Vluchten kan hier niet.’
Weer een vooroordeel geslecht. En dat smaakt naar meer.
