“Ik erger me dood aan die smeekbedes van goede doelenorganisaties. Je kan geen winkelstraat meer in of er staat weer zo’n jongen of meisje. Gisteren nog kwam er eentje naar me toe in zo’n wit met rode trui. Of ik wist dat er miljoenen kinderen in de wereld naar bed gaan zonder eten? Of ik daar ook iets aan wilde doen? Ja natuurlijk weet ik dat. Maar ik peins er niet over om aan zo’n organisatie te geven.
Want zeg nou eerlijk, hebben al die miljarden aan ontwikkelingshulp de mensen in Afrika beter gemaakt? Ik dacht het niet. Dat komt omdat de corruptie in die landen epidemisch is. Alles wat we geven, blijft hangen bij ambtenaren en tussenpersonen die een graantje willen meepikken. Of het verdwijnt gelijk in de zakken van de president. Die lacht ons uit als we weer geld op zijn rekening storten. Hij stuurt zijn vrouw naar Parijs om te winkelen, vult zijn Mercedesvloot nog eens aan en parkeert de rest op zijn Zwitserse bankrekening. Of hij koopt er wapens van om zijn tegenstanders lekker de kop in te drukken. Arme mensen zien niets van dat geld.
Ook ons eigen Ministerie voor Zielige Negers denkt kennelijk dat het een goed plan is om Afrikaanse dictators aan het subsidie-infuus te laten hangen. Miljarden belastinggeld worden daarin gepompt. Het wordt tijd dat iemand dat geldweggeefcircus eens onderuit schoffelt. Buitenlandse hulp werkt niet, het is een bodemloze put.
Witte jeeps
Ontwikkelingsorganisaties vertrouw ik niet. Hun mensen rijden daar in Afrika rond in dure witte jeeps en slapen in eersteklas hotels. Je wilt niet weten wat hun directeuren verdienen. En ook zo’n meisje dat mij aanspreekt op straat doet dat natuurlijk niet voor niets. Ik zeg je: het grootste deel van wat die organisaties krijgen, blijft aan de strijkstok hangen.
Ik denk dat we buitenlandse hulp helemaal moeten stoppen. Dat is niet omdat ik harteloos ben en me geen zorgen maak over het lot van arme mensen. Dat doe ik wel. Maar de manier waarop we het nu doen, die houdt het corrupte systeem in stand. Volgens mij is er maar één manier waarop arme landen uit de put kunnen kruipen: als ze zelf een aantal culturele gewoontes veranderen. Als ze zelf hun corrupte leiders van zich afschudden. Als ze zelf op eigen benen staan en zorgen dat het geld eerlijk terecht komt bij mensen die het nodig hebben. Tot het zover is, maakt ontwikkelingshulp de zaak alleen maar erger.”
Henk Hamer is een gefingeerde naam. Zijn betoog is een bewerking van bestaande uitspraken en citaten uit de verkiezingsprogramma’s van de PVV en de Vlaamse NV-A, het boek ‘Dead Aid’ van Dambisa Moyo, en lezersreacties op GeenStijl, The Sun en Het Laatste Nieuws.
