“Elke woensdag loopt er een vrouw op de markt, met zwarte krullen stijf van de vettigheid. Ze heeft veel te grote schoenen zonder veters en hotst en botst tussen de kramen en klanten door. Aan iedereen vraagt ze ‘een euro alsjeblieft’. Ik heb haar nog nooit iets gegeven.
Jaren geleden, toen ik nog een naïef jong meisje was, lag een ‘klosjaar’ zielig te wezen in de metro in Parijs. Ik gaf de hem uit medelijden wat geld, ongeveer 10 euro, want hij zou vast wel honger hebben. Wat denk je? Hij stond op en ging direct drank kopen in plaats van brood. Dat doe ik dus nooit meer.
Het klinkt misschien hard, maar ik vind dat het hun eigen schuld is dat ze in die situatie zitten. Je hoeft in Nederland helemaal niet kansarm te zijn, mogelijkheden genoeg in dit land. Iedereen die echt wil aanpakken, die vindt hier werk. Ook als je van de straat bent, kun je professor worden of stinkend rijk. Als je hard werkt en je talenten gebruikt, dan krijg je het vroeg of laat allemaal voor elkaar.
Maar die instelling hebben ze niet. Als je ze een euro geeft, dan maken ze dat gelijk op aan drank of drugs. Een vriendin van me had met de buurt geregeld dat een dakloze een flatje kreeg. Na twee maanden vroegen mensen hoe het met zijn huisje ging. Wat denk je dat ze te horen kregen? Hij had het opgezegd want hij miste het buitenleven. Hij kon er niet wennen. En was dus weer dakloos.
Leger hulpverleners
Sommige mensen hebben al vroeg besloten dat een slachtofferrol ze het meeste oplevert, zonder dat ze verder iets hoeven te doen. De zwerverlook is gewoon een image. De staat zorgt voor het geld en verder staat er een enorm leger aan hulpverleners klaar om alles voor ze op te lossen, ook al verwaarlozen ze zelf alles.
Ik vind het wel erg, maar ik denk ook dat er gewoon teveel projecten zijn om dit soort mensen te helpen. Een grote groep valt telkens weer terug in hun oude gedrag van schulden maken, drugs gebruiken, geen werk zoeken, geen opleiding willen volgen, et cetera. Probleemgedrag veroorzaak je nog altijd zelf en dan hoeft een ander toch niet steeds jouw ellende op te lossen? Als jij de kans krijgt om een diploma te halen en je neemt ‘m niet, wie zijn schuld is dat dan?
Ik ben ervoor dat mensen geholpen worden zoveel als mogelijk is. Maar aan alle hulp komt een keer een eind als je het steeds zélf verpest. Daarom vind ik ook niet dat je die mensen te gemakkelijk een uitkering moet geven. Waarom zou ik iemand van mijn belastingcenten moeten onderhouden, zolang hij zelf twee handen aan zijn lijf heeft? Met zo’n uitkering beloon je in feite hun gedrag. En uiteindelijk moeten ze zich er toch zelf uit zien te werken.”
Ank Barends is een gefingeerde naam. Haar verhaal is een bewerking van bestaande citaten uit rapporten van het Leger des Heils, het Volkskrant-artikel ‘Eigen schuld, dikke bult’ van Lidy Nicolassen, commentaren op Geenstijl.nl en Forum.fok.nl, en uitspraken over altruïsme van filosofe Ayn Rand.
