P! Magazine – december 2009
Twee harten heeft zij: hoofdonderwijzeres Miss Jali. Het ene hart is joviaal, enthousiast en charismatisch. Het hart van een schoolleidster die lééft voor de duizend leerlingen uit haar straatarme wijk. Van een vrouw die op eigen initiatief een klasje startte om tienermoeders terug in de schoolbanken te krijgen. Van een vrouw die zelf ontbijt maakt voor de weeskinderen die zonder eten naar school komen.
Maar Miss Jali heeft nog een hart. En dat is het hart van een autoritaire alleenheerser. Van een despoot die met strakke hand de scepter zwaait. En die geen enkele tegenspraak duldt.
Met haar eerste hart haalde Jali ons over om met haar school samen te werken. Er kwam geld voor extra lokalen, voor een sportterrein en een schooltuin.
Met haar tweede hart haalt Jali het succes van onze samenwerking weer onderuit. Want de schooldirectrice weigert om verantwoordelijkheden te delen met het comité van leerkrachten en ouders. Op elke vergadering voert zij van achter haar bureau het hoogste woord. En er is niemand die haar tegenspreekt.
Ook weigert de directrice om mee te werken aan onze evaluaties. Boeken met leerlinggegevens liggen in haar kast en zij alléén heeft de sleutel. In diezelfde kast ligt ook alle financiële informatie. Niemand, behalve Jali, weet wat er in staat. En niemand waagt erom te vragen.
Mag één persoon een heel project dwarsbomen? Deze vraag ligt nu op ons bord. Want stoppen treft niet alleen Miss Jali. Het treft vooral de duizend kinderen die niets aan de situatie kunnen doen. Maar doorgaan betekent geld stoppen in een project waarvan we de uitkomst niet kunnen controleren. Dat treft dezelfde duizend kinderen, én onze geloofwaardigheid. Met spijt in het hart trekken we de stekker eruit.
